Een Theoterclub op Tour (2015)

 

Keen harr dat dacht, dat sik uns Theotergrupp ut Ilstörp in een ganz fremdet Land traut. Ober so is dat ween . . . Nah Kleinheppach in Baden-Württemberg schull dat gahn. Dat liggt dicht bi Stuttgart in Remstal. Dor ward jedet Johr op denn Kleinheppacher Kopp, de Heppacher nömmt em „‘s Köpfle“, een grodet Bergfest fiert. Achteran vertell ik jo noch wi dat dor utsüht. Vörwech kann ik ober schon mal seggen, de Reis hett sik lohnt. Dat wür een groden Spoß bi
bestet Weer.

Himmelfohrt, denn 14. Mai, sünd wi mit twei Busse op de Chaussee gahn. Vörnewech de Technikbus, mit Heinz Jülich an’t Stüer. Achteran denn de Stare, so seggt man dat wohl, mit Frank Peters an’t Stüer. Weil dat man so fröh an Dach wür, hebbt wi in Göttingen irst mol ‘ne Paus inleggt un dann een oerntlich Fröhstück to uns nahmen. An fröhen Nahmiddag sünd wi denn in uns Quartier ankommen – Pension Krone, dat wür nich dat Hotel „Vier-Jahreszeiten“, ober immerhin.

De Zimmer würn verdeelt, schnell noch een bedden frisch makt, un dann güng dat ok schon los op den Kopp. Wi wulln natürlich alltohoop to Food op den lütten Barg. Dat is doch een Klacks vör’n Verrückten! Ober keen harr dacht, dat 452 m bargup för so untrainierte Flachlandtirloer as wi dat würn ganz schön lang ist. Ober boben op den Barg, dor töv doch schon een lecker Glas Wien op uns oder wie de Stuttgarter seggt, een Viertele. Nu wür dat man ok Vadderdag, un so wat hebbt je noch nich seh’n, vun alle Sieden strömen de Lüdd mit Bollerwogen oder ok blots alleen up den Kleinheppacher Kopp, üm de Sünn un denn Wien und de Leckereien to genießen. Uns Silke hett dor boben denn ok glieks mit den italienischen Isverköper, Mr. Gelati, Fründschap schloten un bruk vun den Dag an nie mehr to Foot den Barg heendal.

   

    

An tweiten Dag güng dat to de Firma von een vun de Heppacher Sängers, Karl Schnaithmann. Ach wat segg ik, Firma? Nee, dat is een grooden Maschinenbaubedriev. Dor ward groode Montageanlogen för de Industrie entwickelt, utprobeert un tosamen boot, allns in eene Hand. So een feinen Minschen hebbt wi selten kennen liernt. De hett uns ierst mol bi Kaffee, Water un Brezlen den Bedriev op Video vörstellt, denn hett he uns in lüttsche Gruppen opdeilt un wi
kunnen uns tosammen mit een vun sien Lüdd den Bedriev ankieken. För seine Mitarbeiter givt dat öberall lütte Ecken, wo se sik mal verpuusten könt, wenn se sik öbernstrengt hebbt. Eene Ferienbetreuung för de Kinner vun siene Mitarbeiter givt dat dor ok. He ünnerstützt soziale Projekte un, un, un. Dat wür richtig interessant. Achteran gev dat noch, extra för uns, een schönet Middageten.

To’n Obend hin würn wi denn ok noch to een Wienprov mit een anstännigen Vesper inlad. Dor sünd wi denn ok wedder to Food hintrampt, ober bi dat schöne Weer wür dat een Genuss. In Weinstadt hett uns Birgit Oesterle (dat is komisch, in Stuttgart end alle Wöör un veele Nams meist mit een „le“ am Enn), ierst eenmol dörch den Keller vun de Remstalkellerei föhrt, dor hebbt wi oernlich wat öber Wiene un Weinstein un wat nich allns liert. Achteran güng dat denn to die Wienprov, dat hett die viellicht Spoß makt. As richtige Kenner, dat hebbt wi dor liert, ward de Wien ierstmol in Glas so’n beten leevevull hin un her schwenkt, dann stickst du diene Nees dor rin un schnubberst mal dat Aroma, denn dröfst du em ganz sutje probeern. Schlürfen un op rum kauen schulln wi (kann mi mal eener seggen, wie man Wien kauen
schall . . .) Un dann kummt dat verrückte! Dor steiht een Spucknapf op’n Disch, dor kannst du denn den Schluck, wo du nu all de ganze Tied op rümkaut hest, rinspucken. Ober doch nich mit uns Theoters! Nee, wi hebbt dat jümmers allns brav utdrunken. Je mehr wi vun den Wien probeert harrn, desto lustiger wür dat. Achterran hebbt wi noch een poor schöne Leeder sungen (uk dat eene oder anner plattdütsche Leed . . .) Jo, dat wür een feinen Obend!

Sünnobend güng dat nu endlich nah Stuttgart rin. Wie wulln uns dat „Mercedes Benz Museum“ ankieken. Ik kann jo blots seggen, dat is een Reis wiert. Dat Museum is so as ‘ne Schnecke op boot. Du fangst ganz boben an un lööpts in Kreis bargdal. Dor stoht Autos, Lüüd, ik segg jo dat, dor kummst du ut dat Staunen nich rut. An den Dag wür ok jüst dat Afstiegspeel Stuttgart gegen Hamborg. Ik segg jo, dor wür wat los. Dat Museum liggt meist blang dat Stadion und wi hebbt jümmers ut’n Finster kecken un hofft, dat wie en poor Speelers entdecken kunn, wür ober nix to seihn. Schad! Korten för dat Speel gev dat ok nich mehr, wat schulln wi blots maken, harrn wi doch alle man giern dat Speel seihn. Ober dor kennst du de Kleinheppacher nich, de sünd op Zack. Koderhand hebbt Peter Grüner un sein Schwoger Volker sik dorüm kümmert, dat wi bi jüm to Hus, in de Garage, dat Speel live ankieken kunn. Dar wür denn villicht wat los! Nah dat Museum sünd wi nah Esslingen führt, hebbt dor wat to
Middag eeten un uns dann de wunnerschöne Altstadt zeigen laten vun een Frau, de ut Hannover kem. Ganz dull oppasst hebbt wi ober nich, wi hebbt jo schon so dibbert, güng dat doch nu bald op Klock halbig veer, un dat Footballspeel stühn doch vör de Dör . . .
Nah dat Speel sünd wi, dat is jo leeder för Hamborg nich so erfolgreich utgahn, wedder op‘s Köpfle rop. Dor gev dat wedder wat to eeten un natürlich een Viertele dorbi. Achteran hett Roland noch siene Gitrarre rut holt un de Jungs ut Heppach hebbt eenfach oplos sungen. De Obend güng dann ok bitieden to Enn, müssen wi doch all fit ween to’n nächsten Dag. Dor schull doch dat grode Tampentrecken los gahn.

Sünndag denn, wat würn wi all upgeregt, hebbt wie uns in unsere Trikots schmeeten, un sünd denn mit’n Bus wedder rop führt op den Heppacher Kopp. Dor gev dat üm halbig teihn bi bestes Weer een wunnerschönen ökumenischen Gottesdienst. Dornah heet dat, vörbereiten för dat Turnie! 4 Damen- un 4 Herrenmannschaften schull’n bi dat Tampentrecken gegenenanner antreden. Wi wüssen öberhaupt nich, wat wi maken schulln. Gott sei Dank harrn wi jo Peter un Roland wedder an uns Siet. Peter hett sik üm uns Fronslüdd kümmert un Roland hett sik üm de Keerls kümmert. Peter hett sik vö allen Dingen ierst mol dat
Schohwark vun uns Frons ankecken, un de Hann öbern Kopp tosammen slaan, ober wi dat bi „een Mann ut den Bargen“ so is, harr he för uns noch Stebel in Auto. Bit’t Tampentrecken givt dat strenge Regeln: Man dröft de Hann nich vun den Tampen nehm un nich öbereinanner faten, man mutt halten, un wenn de Kaptein seggt „trecken“, dann musst du versöcken, den Gegner öber een Markierung to trecken. Hört sik egens ganz eenfach an, is dat ober nich!
Un denn güng dat los! Bi’t ierste Mol hebbt wi uns noch een bäten dusselig anstellt. Ober dank de Anweisungen vun uns Trainers: „Halten, halten, halten!! . . . Ziehen, ziehen, ziehen!!“ sünd wi jümmers beder in Speel kummen. Un wat schall ik seggen, uns beide Mannschaften, Keerls un wie Deerns, hebbt den drütten Platz makt. Dat wür villicht een Gejohle bi uns. Wenn wi ok nich de Iersten ween sünd, dovör ober wohl de Lustigsten. So güng den de letzte Dag in
Kleinheppach to Een. Silke hett Mr. Gelati noch anstännig adjüüs seggt, un is den prompt mit em un sein Iswogen in Tal föhrt.

Mondag morgen heet dat denn Avschied nehmen vun Minschen, de mehr as gastfründlich mit uns würn. Vun een Männergesangsverein, de sik rührend um uns kümmert het. Un von een wunnerschönet Land, dat jümmers weer eene Reis wiert is. Danke, seggt wi för dat schöne Weekend an den MGV Kleinheppach e.V., dat wür klasse!!

Heike Meyer