Een Porträt vun een Mitglied vun uns Theoterspeelers

 

Düt Johr is mi dat een ganz besünnere Freid, een Speeler, oder beder seggt eene Speelerin, vun uns Theoters vörtostellen.

Jo, düt Tour is miene lütte Schwester an`ne Reeg. Ik seeg lütte Schwester... Silke un ik sünd Twillinge un ik bün jo immerhin fief Minuten öller as miene LÜTTE Schwester.

Silke Johannsen

Also mak ik mi op een Sündag Nahmidag op`n Pad un föhr to mien Schwester nah Immenbeck üm se mol so richtig uttofrogen. Dor givt dat bestimmt noch een oder annere dat ik noch nich öber se weet. Un ik bün bannig neigierig, wat dat wohl so is …

Gemütlich sett wi Beiden uns op Silkes Lieblingsplatz vör de Schünn in de Sünn. Bi Kaffee un CapriSonne  (dat is Silkes absolute Lieblingsgedrönk) kommt wi in schnaken.

Silke un ik sünd an 19. Oktober 1964 op de Welt kommen. Upwossen is se so toseggen as drüttöllste Dochter vun Hein un Erika Cohrs in Immenbeck. Dormals kunn man dat nich jümmers faststellen op`n Twillingen ünnerwegens würn. Uns Vadder glöv tomminst dat dor een strammen Jung op de Welt kummt. Ober wat schall ik jo seggen he kreeg gliecks twee Deerns! Un wat vör welke!! Upwasen is Silke, tosammen mit mi natürlich, un uns annern beiden Schwestern Birgit (1963) dat is de Öllste vun vuns veer Deerns un uns lütte Schwester Anja (1969). Wi dat op een Buernhof so ist, hebbt dor noch mehr Lüüd mit to bidragen, uns veer Deerns grot tomaken. Dat Hus wür vull. Dor würrn noch Grotöllern, Tante un Onkel und een Grotonkel.

1971 sünd Cohrs` Twillinge tosomen in de Grundschool in Buxtu-Altkoster inschollt worn. Ober all in´ne Grundschool hett sik, tominst wat den schulischen un beruflichen Werdegang angüng, uns Weg trennt.

Silke wür as lütte Deern all een Naturkind. Giern wür se, un is dat jümmers noch, op`n Hof innegang. Uns Papa heet jümmers wedder fragt, wo is denn un`s „Fleitmajor“? Denn lütt Silke hett jümmers fleit, wenn se öbern Hof gahn is. Un op twee Fingers güng dat an aller besten. Ja, wenn Silke op`n Hof togang is denn geiht ehr dat good.

2011, Eier ... logisch ... biologisch

So wür dat denn ok klor, dat se, as se ehren Realschoolabschluss in Tasch harr, een Beruf maken de, de wat mit Landwirtschaft to doon harr. Also güng se 1982 nah Stad to School üm een Utbildung as Ländliche Husswirtschafterin antofangen. Silke müss denn noch twee Johr op een Liehrhoff, dat ierste Johr wür Silke in Dangersen op een Hoff. Schlapen müch se dor ober nich giern, so dat ik ehr denn ok so oft as dat güng nah Huus holt heff. Dat tweete Johr hett Silke dann op den Hof vun uns Vadder makt.

Vun 1985 – 1991 hett Silke dann as Beiköchin in dat Restaurant „Ferien op de Heid“ in Eversen arbeit. Dat hett ehr ober nich langt un so hett se denn 1994 een Umschoolung as Bürokaufmann äh, oder beder seggt, as Büroikauffro makt. Ober wat schall ik jo seggen, keen Silke kennt wet ok, dat ehr dat „still sitten“ bannig schwor fallt un se een ganz grode soziale Ader hett. Un so wür dat denn ok för uns nich verwunnerlich, dat se sik üm ole Lüüd in de Altenpension in Heitmannshusen kümmert hett. Dor is se dann ober nich lange bleeven. „Man hat in der Altenpflege so wenig Zeit, sich um die Bedürfnisse der Bewohner zu kümmern oder mal ein kleines Gespräch mit den Menschen dort zu führen, die wirklich zum Teil doch sehr einsam sind. Das ist auf Dauer sehr schwer auszuhalten,“ vertell se mi un is nu noch ganz trurig, wenn se dröber schnakt.

Siet 2005 is Silke as Huuswirtschaftsleiterin in Kingdergorn „Kleiner Bär“ anstellt un is mit Lief un Seel dorbi.

Bi Silke in de Kök givt dat nur dat frische Produkte un wenn`t irgend geiht ut de Region. Alln`s ward sülbst makt, dor kommt kenne künstlichen Armomen oder sünst wat op`n Disch. För Silke is dat besüüners wichtig, dat de Kinner alln`s mol probiert ut ok dröber Bescheed weet, wi dat so in echt schmecken deit.

Twischen all de Arbeiterei hett Silke ehren Thomas kennenliernt. Un wi schall dat anners ween, wür dat natürlich op`n Schüttenfest in Ovelgünn in Mai 1991. „Ich fand Thomas ja in der Schule total süß, aber er war älter als ich und hat mich gar nicht weiter wahrgenommen ...,“ seggt Silke verschmitzt.

Siet den 1. April 1995 sünd de Beiden nu all verheirot und hebbt twei Kinner. Lea Marie is in Dezember 1999 geburn, un ik bün ehre Patentante, wat mi richtig freit. Tom Henrik hett nich lang op sik töben laten un kem im September 2001 op de Welt.

Ehre Hobbies sünd Fohrrad föhrn, intwischen hett se een EBike un makt dormit de Gegend ünsicher, un in Gorten rüm pusseln, ach wat segg ik Silke is so fein to weg, wenn se to Huus op`n ehren Hof un in Stall to gang ist. Se mookt dor würklich alln`s. Wi seggt jümmers to ehr: „Du bist wie Oma Alwine!“ denn fangt Silke an to grien. Denn uns Oma dar wür schon een!!

Giern hett Silke dat ok, wenn alle Jungs und Deerns üm ehr rüm sünd. Mit alle Mann sünd neben ehre Kinner Lea Marie un Tom Henrik, ehr Neffe Maximilian un seine Frünnen meent, de sik intwischen achtern op`n Hoff een „Pondarosa“ inricht hebbt. De Silke un Thomas ober ok giern to Hand goht. Springt dor doch jümmers een lecker Eeten bi rut oder de Jungs dröft sik för jümmere Ideen mol dem Trecker utleihen oder wat se sünst noch so brukt.

2016, Klaut wi doch glieks de ganze Bank

Miene lütte Schwester is so`n beden wie Mudder Theresa. Se ist jümmers dor, wenn een Hölp bruukt. Se sammelt Müll vun de Straten nun kiekt nah Pfandsachen ut. „Das Geld liegt auf der Straße.“ dat is een vun Silkes Lieblingssprüchen. Dat kann ol mol passiern, das sik üm een Odbachlosen oder anners een kümmert, denn se so in Vörbiföhrn entdeckt. Se dinkt dor nich grod öber nah, se makt dat eenfach. Un dat find ik schon tämlich bewunnernswert.

To uns to`n Theoter is se in dat Johr 2000 kummen. Tja dat wür ok so`n beden „ut de Not“ hölpen. Wi würrn midden in de Proven vun dat „Eckgrundstück“ un dor is mit eens eene Speelerin utfullen. Minsch un wo schulln wi so schnell Ersatz herkriegen? Gornich so eenfach! Jens kem denn op de Idee Silke to frogen. Dor wull Silke ober in Immenbeck speeln. De hebbt jümmer Opführungen ober dormals denn in Januar hat. Un so hett se denn koterhand bi beide Theotertrupps mitspeelt. Söss Weeken bit to Premiere. „Als ich auf der Bühne stand, habe ich beim zweiten Satz gleich das Stottern bekommen! Oh Mann!“ un schüttelt ehrn Kopp.

Siet de Tied ist Silke nich mehr bi uns wegtodinken. Se hett nich dörchgängig mit op de Bühne stahn. Ober se würr jümmers dorbi. Wenn nich op de Bühne, denn achter de Bühne. Jümmers wedder wull se ophörn, wiel dat doch veel vun een afverlangt. Ober bit nu is Silke dorbi bleeven, nicht to letzt, wiel wie Silke seggt: „Die Truppe ist einfacht toll. Wir haben bei den Proben und Aufführungen immer so viel Spaß. Die Witze und die Harmonie ist einfach immer wieder herrlich.“

Op miene Frog: „Was war denn deine Leiblingsrolle?“ kummt wi ut de Pistol schaten: „Die Gesche, aus  -Eier- logisch biologisch. Da konnte ich so sein, wie ich bin, Wollsocken und Puschen, ohne viel Firlefanz!“ und denn lacht se sik eens. Ik mutt seggen miene leeve Silke, för mi hest du letztet Johr de Fru Ziege so klasse speelt, dat ik hütt noch stolz op die bün.

Giern müch Silke ok mol op de Bühne singen, huch so kenn ik di gornich, lütte Schwester! „Dann würde ich auch Gesangsunterricht bei Manfred Birk nehmen.“ seggt se und fangt wedder an to grien.

Eens hett Silke mi noch mit op`n Weg geben, wat ik bidde unbedingt noch seggen schall:

Se mutt jo neben dat Theoter speeln, noch ehren Beruf in Kinnergorn, denn Hof un ehre Familie in Griff kriegen. Se find dat grode Klasse, dat ehre Familie achter ehr steiht, un nich sünnerlich bös doröber is, dat se so mennigmaal während de Proventied, tämlich gnaddelig is.

2017, Een, twee, dree Oberkörper free!

Op miene Frog wat se sik an meesten wünschen deit, kummt prompt de Antwurt: „Gesundheit, der Rest kommt von allein. Dass unsere Kinder ihren Weg finden und natürlich wieder mehr Zeit mit meinem Mann Thomas.“ Nah een Ogenblick kummt denn noch, „Ich möchte gerne noch mal Trompete spielen lernen.“ Ik bün baff, dat heff ik vun miene lütte Schwester nu würklich nich glövt.

Miene leeve Silke mi blivt nich mehr veel to seggen, ik frei mi, dat du in de Twischentied een festen Deel vun uns Truppe büst, ok wenn dat utwennig liern vör di een Katastrophe is. Du büst Getränkeward un de Deern vör allns, ober vör alle Dingen büst du miene lütte Schwester, un ik bün stolz un glücklich, dat du al schon so lange bi uns un natürlich bi mi büst.

(Heike Meyer)